Kata sys kom í öryrkjagírnum á stofusófann til mín í gærkvöldi eftir viku dvöl í þúsund-vatnalandinu þar sem hún hitti bæði konu all-klára sem heitir Meri og aðra frekar ófríða sem heitir Æla. Hún var þó ekki illa lyktandi að sögn. Veit ekki hvort Kata lenti í köldum vötnum þarna úti, en allavega er hún gaddfreðin og föst og getur sig ekki hreyft vegna þursabits í hálsi. Nú hallar hún undir flatt og segir "já" og gefur bendingar með augngotum. Það fyrir gott fyrir mig, því þá get ég valtað yfir hana óhindrað. En verra er að ég þykist vita að fljótlega þurfi að að aðstoða hana við frekar prívat athafnir eins og losun lífræns úrgangs. En auðvitað græjum við systur það eins og allt annað. Doktorinn mætti í morgunkaffi í morgun og saman drógum við freðnu konuna við illan leik uppá tvo jafnfljóta, eða hæga frekar. Nú er ég búin að dópa sys upp og vonandi mýkist hún eitthvað þegar líður á daginn, svo ég geti sent hana norður í land til mannsins sem strengdi heitin um ævarandi umhyggju henni til handa.