Skokkaði lítinn hring í hverfinu mínu í morgunsárið og sá ekki betur að Ísland væri við hestaheilsu svona líffræðilega. Lífið og tilveran brosti á móti mér, sól og blíða, Esjan falleg og Laugardalurinn í sínu fallegasta pússi. Hann skreyttu svo eldra fólk á morgungöngunni og einstaka unglamb á hlaupum.

Blótaði mér í sand og ösku yfir því að rekast alltaf á myndarlega lögreglumanninn á eftir hæðinni þegar ég er nývöknuð með Jonny Rotten hárgreiðsluna eða á kartöflusekkjanáttfötunum úr RL í þvottahúsinu. Hvernig væri nú að ég reyndi að vera hugguleg til fara svona einu sinni þegar ég rekst á þetta barn?! Set það á To do listann minn ;o)

Í gærkvöldi var svona sjálfsknúsarkvöld hjá mér. Kveikti á kertum, fór í náttföt og skenkti mér hvítvíni í eitt glas, dempaði ljósin og sleit svo loftnetssnúruna í sundur í einhverju brasi og endaði með verkfærakassann á gólfinu, töng í einni hendi og dúkahníf í hinni. Sjálfselskan og rómantíkin sem hafði skapast við kertalýsinguna rauk útí verður og vind og nú snjóar í sjónvarpslandi, frekar meira en áður. Fattaði ekki banka uppá hjá löggunni og leika bjargarlausa konu. Stupid woman!!!!